w celi panowała dyscyplina<br>i solidarność.<br><br><br> "Nie, nie poddam się dobrowolnie, by mnie wykończono!<br>Nurtowała mnie wówczas jedna myśl - wspomina Marusarz.<br>- Pomyślałem, że trzeba uciekać przy pierwszej nadarzającej<br>się okazji. Absolutnie nie ma już na co liczyć. Ani przez chwilę<br>nie pomyślałem, że muszę zginąć. Nie, ja muszę żyć! (...) Nie<br>pamiętam nawet, kto ze współwięźniów zaproponował wyłamanie krat<br>okiennych i podał plan ucieczki przez okno nad<br>ranem, kiedy wzmocnione straże na noc są ściągane. Ta<br>inicjatywa została zaakceptowana. Zaczęliśmy pracować nad<br>kratami w oknie. Robiliśmy to przeważnie późną nocą i ostrożnie,<br>bez jakiegoś odgłosu. Uważaliśmy, że o tej porze straż jest