że najprawdopodobniej też byli nie do użytku. Z niektórych okien starych, ceglanych domów wyglądali lekko zaciekawieni mieszkańcy (ściszyli telewizory i compaki, żeby dosłyszeć szczegóły spodziewanej rozróby), lecz oni z kolei byli za daleko. <br>Nie dostrzegł AGENTA1, ale nie wiedział: martwić się tym, czy cieszyć. Policjanci byli oczywiście w pełnych rynsztunkach, pancerze absorptywne, monobłony. Nie ma co liczyć na rozwiązania pośrednie, półśrodki. Teraz czekał, żeby diabeł zaczął mu szeptać: - Zabić ich, zabić ich - ale diabeł właśnie milczał. <br>Przygryzał Hunt wargę, zaciskał pięści - tę cielesną i tę wirtualną. Był przerażony - ale nie potrafił rozróżnić: sam z siebie, czy od któregoś z dwóch gliniarzy