się dźwięk tłuczonego szkła. Kanonier Banasik, mocno wcięty, już od pół godziny leżał na brzuchu trzymając plastykową reklamówkę w pozycji bojowej na wypadek, gdyby zachciało mu się rzygać. Posłyszawszy słowa Haczyka uniósł głowę i patrząc wokół tępym, przepitym spojrzeniem, uczynił prawą ręką pouczający gest i wybełkotał:<br>- Pamiętaj kolego, że najlepsza panienka to własna ręka! Rozległ się wybuch śmiechu. <br>- Haczyk, a czy ta panienka to się przypadkiem Zosia Rączkowska nie nazywa? - zapytał Janczur. - Wczoraj taka jedna właśnie o ciebie się pytała.<br>- Odpieprzcie się! - krzyknął Maciąg. - Wiecie przecież, że tydzień temu panienkę z wioski poznałem! Nic nie jarzycie!<br>- Ile ty tam dziadek masz