rubryce pt. „Świstek krytyczny", publikował swoje polemiki na różne tematy: teatru, prasy i wszelkich „płodów literackich". W roku 1820 wydał powieść satyryczną Podróż do Ciemnogrodu, w której wystąpił z niesłychanym temperamentem przeciw wszelkim przejawom „zabobonu", jeszcze istniejącego lub powracającego. W „Ciemnogrodzie" należało domyślać się Rzymu i państwa kościelnego, w „Najciemniejszym Panu" – papieża. Ta twierdza promienieje wstecznictwem, jest odporna na wszelkie światło i postęp. W istocie Potocki występował przeciw wielu wrogom: przeciw „jezuitom", przeciw romantykom i mistykom, przeciw sentymentalistom.<br> Powieść, która wywołała skandal polityczny, oceniana była różnie przez historyków literatury. Wedle opinii Ignacego Chrzanowskiego, „nie