szczęściem, jest Hermannem malującym obraz jest Rachelą uśmiechającą się do mnie jest partyturą Zmierzchu czytaną na gorącej plaży jest zbliżaniem się do Rzymu wieczorem.<br>Opuszczam Rzym za parę godzin. Już się pożegnałem ze wszystkimi. Może nie należało wracać do przeszłości. A jednak... jestem sobą i byłbym kim innym, gdybym został papieżem, agentem bawełnianym w Chinach, marynarzem, fizykiem, poetą.<br>Opuszczam Rzym za parę godzin. Już się pożegnałem z Rachelą.<br><br>A teraz, psiakrew, muszę przemówić do was wprost z serca. Muszę podzielić się z wami moją śmieszną, dziecinną tajemnicą. Oto mój vermeerowski sekret niespisanych godzin i dni! A tak mi z tym marzeniem