bynajmniej nie z tego powodu, że koncentruje się na działalności kulturowej i jest raczej formacją intelektualną niż zwartą siłą polityczną uczestniczącą w grze o władzę. Jej odmienność od innych nurtów prawicowych każe ją sytuować raczej bliżej "rewolucjonistów 1968 roku" niż tradycyjnych konserwatystów. Najwybitniejszy przedstawiciel tej orientacji Alain de Benoist, zwany "papieżem" Nowej Prawicy, nie ukrywa zresztą swoich fascynacji Gramcsim, Baudrillardem czy szkołą frankfurcką. Czołowe pismo NP "Perspectives" pisze, że jej reprezentanci "przekraczają stare podziały na lewicę i prawicę dążąc w kierunku nowej syntezy myśli radykalnej". Np. przywódca NP we Włoszech Marco Tarchi twierdzi, że należy odnaleźć punkty styczne z myślą lewicową