Trzeba mi wierzyć!... -- odpowiedziała i chirurg patrzył na nią wzrokiem prawie załzawionym, jak gdyby w istocie patrzył na bizantyjską madonnę. "Miłość robi z ludzi świętych. .lak gdyby ktoś nas w tej chwili pobłogosławił'' pomyślał z niebywałą u niego bogobojnością. Lecz pierwsza opanowała się Rebeka.<br>- Trzeba się śpieszyć, trzeba się śpieszyć - paplała i jak mała dziewczynka wydymała wargi.<br>- Śpiesz się, śpiesz się - powtórzył chirurg. Wtem spostrzegł, że znowu jest niespokojna, obraca głową na prawo i na lewo i wciąż czegoś szuka oczami.<br>- Zapomniałam u ciebie przedwczoraj szalika powiedziała - taka jestem głupia.<br>Wyjął szalik z szafy i narzucił jej na ramiona.<br>- Och nigdy