Otrząsnął się jakby w nowym dreszczu. - Rosjanie są tuż. Jeśli posłuchać uważnie wieczorem, dochodzi echo ich armat.<br> - U nas jeszcze nie.<br> - Dojdzie i do Malenia. Pani Marto, trzeba zwiększyć ostrożność. Lękam się o panią i o dziecko.<br> Dopiero teraz przypomniał sobie Irenkę. Pan Kocowski wsparł głowę o fotel. Nogi w papuciach Gawlikowej wyciągnięte na pokój. Śpi? Drzemie? Przycupnęła na skraju łóżka, na którym mocno spała przeniesiona tam Irenka. Całe szczęście, że ma zdrowy sen. Nic nie rozpaple.<br> - Zostawię pani trochę dolarów.<br>Pan Kocowski nie majaczył we śnie. Uchylił powieki, z uwagą patrzył na Martę błyszczącymi gorączką oczyma. Wziął się już widać