taras, przewrócił w kącie czerwony parasol i prawie rzucił rozmawiających sobie w objęcia. W tej samej chwili ze stolika zleciała szklanka, którą Widmar strącił pięścią. W tej samej chwili przeszła obok jakaś pani i powiedziała od niechcenia, jak gdyby do siebie. - A cóż porabiają w domu młode kobiety? Wielki, czerwony parasol parł na nich jak żywy. Wreszcie upadł między nimi zasłaniając sobą kawiarnię. Nastąpiła cisza.<br>"Miałem halucynacje", pomyślał Widmar i z trwogą popatrzył na plecy znikającej pani.<br>- Jutro o tej samej porze - powiedział i oddali? się nie podając krawcowi ręki. Nie chciał dotknąć tego rozkładającego się żywcem starca. Poza tym kto