biskupem Rzymu i "pesymistycznym" teologiem można było dostrzec przez wszystkie lata współpracy obu hierarchów - mimo to otwartych na dialog i szczerą rozmowę. Jan Paweł II był wielkim prorokiem, a kardynał Ratzinger strażnikiem doktryny. Papież był człowiekiem nadziei i zaufania do człowieka, prefekt Kongregacji Nauki Wiary - ostrożnego lęku przed katastrofą. Pierwszy parł do przodu ku nowym wymiarom teologii, drugi przywoływał pierwszego do porządku, wskazując, które posunięcia papieża trudno pogodzić z tradycyjną ortodoksją.<br><br>Tak właśnie było, gdy Jan Paweł II zdecydował się zorganizować międzyreligijne modlitwy o pokój. Ratzinger był im zdecydowanie przeciwny. Ostrzegał, że mogą doprowadzić do rozmycia tożsamości chrześcijańskiej. Papież jednak zdecydował