m.in. w Kyrie, z sugestywną frazą marsza żałobnego i akcentem patriotycznym <br>w tekście (s. 4), czy w Agnus Dei, z archaizującymi współbrzmieniami kwinty, <br>wprowadzającymi nastrój kojarzący się z jakąś dawną, Starotestamentalną ofiarą <br>(s. 22).<br> Pozostaje jeszcze zwrócenie uwagi na sporadycznie pojawiającą się tendencję <br>restauracyjną historyzmu z archetypem renesansowej missa parodia. Jej podstawowe <br>elementy odnajdujemy w Mszy łacińskiej (1932) na chór mieszany i organy ­ Szeligow<br>skiego, jednym z najbardziej oryginalnych cykli z pierwszej połowy stulecia. <br>Modelem czy może raczej inspiracją dla tego cyklu stała się XVI-wieczna 4-głosowa <br>pieśń nabożna Wacława z Szamotuł Już się zmierzcha. Materiał ten został wykorzystany