napisała list, aby zawiadomić o naszym przyjeździe jedną z ciotek. Była to ciotka Aniela, ukochana, najmłodsza siostra matki. Wiedziałem o niej tylko tyle, że ma syna o rok młodszego od Krysi i córeczkę w moim wieku.<br><br>Opowieści o Warszawie przekraczały pojemność mojej wyobraźni. Myślałem o niej kategoriami torów kolejowyeh i parowozów. Nie mogło pomieścić mi się w głowie, że ulicami tego dziwnego miasta jeżdżą wagony zaprzężone w konie. Zasypywałem rodziców pytaniami, indagowałem pannę Kazimierę i Gawriłę, czy to prawda, że w Wazszawie światło zapala się za pociągnięciem łańcuszka, że są pięciopiętrowe domy i że wystarczy odkręcić kran, aby lała się woda