kulturę Francji.<br><br>- Ach, Antoine! Mój drogi Antoine! Jakże się cieszę, że mogę cię gościć u moich kochanych Polaków... Czy próbowałeś już czystej? Jedna mała setka... na zdrowie... - Gdzie mnie jeszcze wyślesz? Czy zarząd zamierza w ten sposób dopchać mnie do emerytury? Czy już zawsze będę na bocznym torze, w takich parszywych miejscach? Lubiłem jeździć po świecie. Tylko już jestem strasznie zmęczony... Ta Polska, tak mówi Antoine, ma być przełomem... potem już tylko Paryż... Ale czy mogę mieć do niego zaufanie? Razem zaczynaliśmy dwadzieścia trzy lata temu... I trzeba się po raz ostatni sprężyć, bo to jest moje być albo nie być