jak chyba nikt poza nim. Dotyczy to zwłaszcza absurdalności życia artysty na świeczniku, który korzysta z mizernych skądinąd przywilejów, jakie uznanym artystom przyznawała PRL, napotykając zarazem trudności na poziomie najbardziej elementarnym.<br>Dramatyczne napięcie wnosi do tej powieści polityka: stalinizm, odwilż, Październik 1956, krótki okres jakże względnej liberalizacji i ponowne przywracanie partyjnego panowania nad kulturą. Ale jeszcze więcej dramatyzmu wnosi do niej refleksja autora nad sobą samym. Nad własnym życiem i nad miejscem, jakie zajmował w nim i zajmuje seks, nad stosunkiem do chłopców i do kobiet, których kilka unieszczęśliwił, gdyż nie chciał i zapewne nie mógł odwzajemnić ich miłości. Nad starością