ze starszym bratem znanego komediopisarza datuje się od roku 1801, kiedy Wirtemberska przyjechała na lato z Wiednia do Puław, których Fredro był wychowankiem. On również, podobnie jak Kropiński, gotów był dokumentować stałość swych uczuć cierpieniem czy nawet śmiercią, a zawsze twórczością literacką, o czym Wirtemberska z humorem oznajmiała bratu. Ona patronowała Fredrze w początkowej karierze na dworze rosyjskim, w roku 1815 skłoniła brata, aby wyjednał mu funkcję fligiel-adiutanta AleksandraI. Jeśli wierzyć Kajetanowi Koźmianowi (a wieść tę potwierdza także aluzja w wierszu Kropińskiego) również Aleksander Linowski darzył „rycerskim" uczuciem Wirtemberską – literacką inspiratorkę i protektorkę. Wiele estymy i upodobania miał