od życia swój dar, i kiedy się wyczerpie, pogodzeni, spokojnie odchodzą.<br>Nic pan nie mówi, a ja cały czas tylko gadam i gadam...<br>No ale co można robić lepszego niż pogawędzić w taki słotny dzień jak dziś. Robi się już ciemno. Ines zaraz zapali świece i ustawi na stolikach. Czasem patrzę, jak ona to robi, i myślę sobie, że jedna jest dla Henryka, druga dla pana Petrie, trzecia dla jego córeczki, czwarta dla Edith Piaf i jeszcze &lt;page nr=64&gt; kilka dla rożnych znajomych, którzy nas tutaj odwiedzali. Może oni tu wciąż przychodzą i siadają przy stolikach, i słuchają mojego bajdurzenia, i czekają cierpliwie