się w kierunku jednostki wojskowej. W pobliżu bramy stała malutka grupka ludzi. Byli tam rodzice, dziewczyny i rodzeństwo młodych mężczyzn idących do wojska.<br>Ludzie zegnali się, ściskali, płakali zupełnie tak jakby żołnierzy z tej jednostki kierowano wprost na Syberię albo do Jugosławii. <br>Mimo, że zostało jeszcze pięć minut czasu odważnie pchnąłem ciężką metalową furtkę i przeszedłem na drugą stronę bramy. Spojrzałem na czekających przed bramą ludzi, rozejrzałem się po okolicy i powiedziałem pa, pa cywilnemu światu. Miałem nadzieję, że kiedy do niego wrócę będzie on znaczne lepszy...<br> &lt;tit&gt;Rozdział II<br>Do widzenia cywilu&lt;/&gt;<br><br>Co się czuje przez pierwsze kilkanaście sekund po przekroczeniu