rozległ się okrzyk "Hurra!" Ten okrzyk podejmowało więcej, coraz więcej więźniów. Aż na koniec wszyscyśmy już wiwatowali. I jak na komendę, nagle te 3000 oficerów zaczęło uciekać przez rozwaloną sowieckim czołgiem bramę w kierunku pobliskiego lasu. Ja za nimi, pędem przez pokryte resztką śniegu pole. Nawet nie wiem, dlaczego tak pędziłem! Kątem oka, obok mnie, widziałem niemieckiego wachmana, który uciekając razem z nami, podczas biegu zrywał swoje naramienniki z dystynkcjami.<br>W ten sposób zakończyła się moja niewola.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who1&gt;Aha, i czekało pana w wolnej już Polsce, pełne świetlanej przyszłości życie.&lt;/&gt;<br><br>&lt;who2&gt;- Zaraz, niech pan posłucha. W kierunku Częstochowy, bo tam przebywała moja matka