które pozwoliłyby się przed nim bronić. Pozostanie jednak wielką zasługą krytyki literackiej tego czasu, że dostrzegła i opisała rodzący się proces. <br>Wątek kultury masowej w krytyce młodopolskiej pokazuje, że spektrum problemów, jakimi ona się zajmowała, było rozległe i że nieobce jej były ujęcia o charakterze socjologicznym. Świadczy to, że mimo personalizmu, a więc koncentrowaniu się na podmiocie, mimo z ekspresywizmu wynikającego estetyzmu, była ona otwarta na kwestie rozmaite i że nie podlegała tym restrykcjom, które wynikać mogły z przyjmowanych założeń. Ekspresywizm (empatia zresztą także) nie stawiał w żadnej dziedzinie barier, ta krytyka bowiem, nawet gdy głosiła radykalne estetycznie hasła, nie wynikała