broń na każde wezwanie, stanowili podstawową kadrę czerwonej Organizacji Narodowej, którą rozbić chciał przez brankę Wielopolski. Przed nimi rząd stawiał perspektywę wieloletniego zesłania w głąb Rosji do uciążliwej służby w obcym wojsku; przed takimi jak Baranowski natomiast - perspektywę pracy naukowej na tworzonej właśnie polskiej wyższej uczelni w Warszawie, a więc perspektywę realizacji własnych ambicji i dobrego samopoczucia płynącego z przekonania, że oto swą pracą służą ojczyźnie. Ta różnica perspektyw życiowych decydowała również o stosunku do rządu Wielopolskiego, nazywanego przez czerwonych "<q>rządem najezdniczym</>", mimo że był złożony z Polaków (z wyjątkiem Kellera) i sprawował w tym stopniu, w jakim było to możliwe