całej jego poprzedniej twórczości postać. Linia jest linią prostą, szeregiem odcinków umieszczonych na białym płótnie, najprostszych, przecinających się, układanych w wiązki, równoległych bądź, zbiegających się w jednym punkcie. I tych kilka cienkich czarnych linii na białej powierzchni płótna zaczyna organizować przestrzeń, dawać złudzenia (choć nie chodzi tu artyście o złudzenia perspektywiczne) przestrzeni, czasem wrażenie nakładania się na siebie czy wzajemnego przenikania kilku płaszczyzn. Linie dyktują statykę czy dynamiczność kompozycji, stać się mogą - najniespodziewaniej - nośnikami nastrojów, wrażeń, ekspresji, nieomal nośnikami treści. Artysta ma zresztą. głęboko tkwiącą świadomość tych możliwości. W katalogu wystawy znajdujemy takie oto sformułowania Stażewskiego? <hi rend="italic">"...Sztuka abstrakcyjna nie pokazuje zewnętrznego