je przez potępienie czy odrzucenie. Innymi słowy, to społeczeństwo przystawia stempel na statusie dewiacyjnym dzięki negatywnej reakcji na dane zachowanie (cechę, postawę). Oczywiście społeczna widownia przyczepia zazwyczaj w końcu etykietki dewiacyjne, ale - i tu paradoks - etykietowanym osobom (grupom) o to właśnie chodzi. Jest to więc sytuacja odmienna od zakładanej w perspektywie reakcji społecznej.<br>Jak się wydaje, proces dewiacji tego rodzaju jest charakterystyczny m.in. dla podkultur młodzieżowych czy ruchów kontestacyjnych w rodzaju hippisów czy punków. Wprawdzie negatywna reakcja społeczna jest nieodzownym elementem określającym te ruchy czy podkultury jako dewiacyjne, lecz poczucie inności, odrębności i tożsamości wynikającej z piętna, które ich członkowie