określały je terminem pagus, czyli łacińskim odpowiednikiem saskiego wyrazu go. Czasem zapisywano ten wyraz także w brzmieniu rodzimym, gdy był składnikiem nazwy miejscowej obejmującej terytorium okręgu (na przykłąd pagus Sudergo, w którym mieszkał przyjaciel św. Lebuina, Folkbracht). Nazwy własne paru takich okręgów zanotowano w rocznikarskich relacjach o działaniach wojennych lub pertraktacjach związanych z podbojem Saksonii. Pagus qui dicitur Bucki na terytorium plemiennym Angarów wspomniany został w Rocznikach królestwa Franków dlatego, że tam właśnie starszyzna Angarów spotkała się w 775 r. z Karolem Wielkim. W podobnych okolicznościach wzmiankowano w 784 r. na terytorium Westfalów pagus qui dicitur Dragini oraz pagus Waizzagawi, a