zaskoczony i zszokowany, usiłował cofnąć się, tłukąc bezsensownie skrzydłami. Zaczepił jednym o fragment architektury i runęliśmy. Świat machnął kozła. Zacząłem żegnać się z życiem. Upadek skończył się okropnym wstrząsem, chyba na moment straciłem przytomność. Następne, co pamiętam, to ogród do góry nogami. Wisiałem głową w dół, zaczepiony stopą w asekuracyjnej pętli. Dokoła rosła marchewka. Mignęło mi, że coś musi w tym być - już drugi raz zlecieliśmy w jarzynki.<br>"Przepraszam" - dobiegło ze strony Pożeracza Chmur. Tylko tyle. Naprawdę. Markotny Pożeracz Chmur lizał zranione skrzydło, a ja usiłowałem się uwolnić. Nie zdążyłem. Zobaczyliśmy, jak szarżuje na nas zdumiewająca postać. Wojownik w efektownie rozwianej