Hiobie, którego Ezechiel wymienia obok Noego i Daniela (Ez 14, 14. 20) jako męża sprawiedliwego. Podanie to stało się podstawą, na której autor Księgi Hioba oparł cały swój poemat. Tak więc dawne podanie ludowe oraz dialog poetycki stanowią, mimo różnego pochodzenia, jedną zamierzoną przez autora całość, choć są w niej pewne fragmenty, które można traktować jako późniejsze uzupełnienie. <br>&lt;page nr= 219&gt; Zalicza się do nich przede wszystkim hymn (rozdz. 28) wysławiający niezgłębioną mądrość, którą zna tylko sam Jahwe. Leżące u jego podstaw wyobrażenie mądrości jest zupełnie inne niż w reszcie Księgi Hioba, a poza tym takie głębokie pojmowanie mądrości przez Hioba czyniłoby zbędnym cały