sobie dzień po dniu, rok po roku, dążąc od kołyski do starości, a nie na odwrót. Ostatecznie w kalendarzach Rzymian i Punitów były to zupełnie inne, również ze sobą kłócące się, daty.<br>Galileusz wysłuchał mnie cierpliwie i nawet jakby uważnie. Stał tak, bardzo wysoko, górując nade mną i przeważając swoim pewnym siebie spokojem, przerastającym o trzy i pół stulecia mój chłopięcy wiek dorastania. Tylko broda jego poruszała się dokoła ust ni to z ironią, ni to z aprobatą, aż z tego lekko zaznaczonego ruchu wydobył beznamiętne: Tak, tyle że w rachubach dążących do ścisłości posługujemy się umownością tam, gdzie jesteśmy tylko na