Źle im w zakładzie. Dręczy ich nuda i samotność. Liczą tylko dni do końca wyroku. Tylko niektórzy z nich potrafią jakoś zorganizować sobie czas. Starają się nie załamać pobytem za kratkami, a nawet pożytecznie wykorzystać czas. Uczą się języków obcych, nowego zawodu, czytają, doskonalą swe umiejętności. Frajerami (ale traktowanymi z pewnym szacunkiem) są wspomniani już szwajcarzy, czyli więźniowie zachowujący neutralność. Nie wchodzą z nikim konflikty, nikogo nie zaczepiają, ale w razie czego potrafią się postawić. Trzymają się między sobą. Mogliby być git-ludźmi, ale nie grypsują. Nie chcą. I nie naginają się do grypserskich obyczajów.<br><br>&lt;tit&gt;Białe kołnierzyki&lt;/&gt;<br><br>Specyficzną grupę wśród tej