Rzecz nie jest taka dziwna. Nie jest on pierwszym, który gra na gitarze w knajpie woźniców. Rzecz jest odkształcona dzięki wojnie. Posłuchaj tego śpiewu i wyobraź sobie najpierw Warszawę, później kraj i Europę. Oto partyzanci strzygą do gołej skóry dziwkę, która puściła się z żandarmem. Oto na telegraficznym słupie wieszają pięćdziesiątego skazańca. W komorze gazowej drze palcami gardło dziewczyna, godna miłości boga, dziewczyna o urodzie i wdzięku Mai, którą malował wielki Goya. Wokół nas miasto dymi strachem i nienawiścią. Za dwie godziny utonie w niebieskim, cmentarnym świetle latarni przeciwlotniczych. Oto masz powód deformacji. Ja zastanawiam się nad tym i usiłuję to