d'Acre. Znano go także z ciętego języka, którego w całym zakonie, a i poza nim bano się nie mniej niż jego ostrego miecza.<br>Rycerze i bracia posługujący rozeszli się już byli do swoich cel, by niebawem spotkać się w kaplicy na ostatnią, wieczorną modlitwę. Za wielkim stołem pozostało ich tylko pięciu: toczący ów rybny dyskurs Hugon i Bernard, oraz Gaston de Montpelier - komandor Cengle, rycerz Gilbert de Nimes, którego przedstawiono jako skarbnika komandorii Francji oraz rycerz w długiej szacie, który dotąd nie zdjął kaptura i którego towarzysze nie przedstawili gospodarzowi "pałacu". Teraz właśnie zrzucił kaptur i oczom zebranych ukazało się oblicze