dzieciak w ťwalterowskim czerwonym harcerstwieŤ prowadzonym przez Jacka Kuronia. <gap> Bez sentymentu nie umiem myśleć o tej gromadce chłopców i dziewcząt, która latem 1958 roku w czerwonych chustach nawiedzała chłopskie zagrody, śpiewając piosenki po rosyjsku i żydowsku</>". Gdybym znalazł ten passus w pamiętnikach generała Jaruzelskiego, byłbym szczerze wzruszony. To jest naprawdę piękna, liryczna scena. Ale kiedy czytam ją w twoim tekście, to jednak jestem trochę zdziwiony. Kiedy wyobrażam sobie to lato 1958 roku i tych biednych chłopów, którzy dopiero co odzyskali ziemię, dopiero co się podnieśli, bo jeszcze dwa lata wcześniej byli całkiem zrównani z ziemią, i pewnie po prostu bali się