zainteresowaniem okazywanym jej przez szefa ojca. Nie umiała i nie lubiła rozmawiać z dorosłymi, a ten nie dawał jej szansy uniknięcia krępujących ją sytuacji. Codziennie musiała odpowiadać na dziesiątki pytań w rodzaju: Jak się spało? A co przedstawicielka młodzieży myśli o tym czy o tamtym? O czym może myśleć taka piękna dziewczyna? Czy wie już, kim chciałaby zostać w przyszłości? Gdyby chciała studiować matematykę, to on ma na wydziale znajomych, którzy w razie potrzeby chętnie pomogą. Czy aby na pewno się najadła? Może jeszcze troszkę ziemniaczków. Nasza nastolatka je jak ptaszek, a przecież nie musi martwić się o linię. Zadręczał Joannę