dziwnie. Oparła się wreszcie o sztachety parkanu, nóż wypadł z jej dłoni na usianą czerwonym igliwiem ścieżkę. Łapa siadł, opuścił głowę pomiędzy kolana podciągniętych nóg, okrył ją ramionami i tak trwał bez ruchu. Kaziuk chrząknął. Wszyscy odruchowo spojrzeli na niego. Miał pełne oczy wilgoci i usta mu drżały. Wstał z pieńka, zbliżył się wolno do Polka i plunął mu znienacka w twarz. Polek nie zareagował. Uśmiechnął się tylko krzywo i powiedział:<br>- Ech, ty durny. Za rok on ciebie nie będzie poznawał.<br>- Nieprawda - tupnął nogą Kaziuk i wargi zaczęły mu jeszcze bardziej drżeć.<br>- Zobaczysz. On ma już lepszą kompanię.<br>- Nieprawda! Nieprawda!<br>- Wykołował