uniwersytetu snują analogie z czasami pierwszego odzyskania niepodległości z 1918 roku, rozchełstanych artystów skupionych wokół "ga-Galerii" przyrównują do zbuntowanych poetów międzywojnia odrzucających patriotyczne obowiązki, a grafficiarze, nasi żałośni "dzicy", z zachwytem odkrywają, że ich ekspresyjna frustracja zostaje podniesiona do rangi sztuki. Udzielają wywiadów, załapują się na stypendia. <br>Wszyscy dostali pierdolca: nikt nie chce wyjść z wprawy, nikt nie chce zagubić swojej szlachetnej nienawiści i pasji z czasów stanu wojennego, więc gdy pada komuna, jedni idą do obozu postępu, a drudzy do konserwy. I dalej - napierdzielać się wzajemnie. Bardzo wielu wierzy, że tak właśnie trzeba. Ich ideowości nie łagodzą jeszcze łupy