miód z małych szklaneczek i śmiali się hałaśliwie.<br>W głębi, za drewnianą kratą, siedział gruby gospodarz o krwistej, nabrzmiałej twarzy i kreślił coś kredą na czarnej, łupkowej tabliczce. Na widok żandarma zerwał się i sapiąc z uszanowaniem pospieszył na środek izby.<br>- Kłaniam się panu obwodowemu... kłaniam! zakrzyknął ochoczo głosem z piersi głębokiej dudniącym jak z beczki.<br>&lt;page nr=181&gt; - Dobry wieczór, panie Karkoszka! - odrzekł żandarm podniósłszy rękę do kaszkietu. I wiódł Kazimierza ku jednemu ze stołów.<br>- Zadysponujże sobie asan tę... wieczerzę! - mruknął zezując w stronę szynkwasu. <br>- Jest wędzonka z kapustą! - oznajmił z powagą grubas.<br>- Dajcież nam więc, gospodarzu... byle nie była zbyt tłusta!<br>- Co