pytaniem, czy miejsce<br>geograficzne, rozumiane jako naturalna część powierzchni ziemi, może<br>nabyć cech świętości? Wiemy, że tak właśnie było w prehistorii religii.<br>Ale widzimy też, że nie jest to wyłączność odległych i mitycznych epok,<br>o których zawsze wiemy mniej, niż byśmy pragnęli. Również w czasach<br>historycznych, a nawet współczesnych, miejsca pierwotnie nie<br>predestynowane do celów religijnych pretendują do "kanonizacji".<br>Rozmaite - mniejsze lub większe - hierofanie, objawienia i widzenia<br>cały czas rozszerzają i wzbogacają geografię cudu. Lourdes, Fatima,<br>Medżugorje. Nieprzerwanie trwa proces sakralizacji nowych miejsc<br>bohaterstwa lub zbiorowego cierpienia. Aurze świętości, jaką -<br>zasłużenie lub nie - przypisuje się takim miejscom, często towarzyszą<br>nieprzystojne skutki