kredzie utrudnia <br>śledzenie dalszego ewolucyjnego różnicowania ryb ościstych. Pełniejszą dokumentację oferują dopiero słodkowodne osady jeziorne formacji Santana w Brazylii (apt-alb). Stan zachowania skamieniałości w wapiennych konkrecjach ze stanowisk tej formacji jest nadzwyczaj dobry, opisano stamtąd nawet sfosfatyzowane komórki mięśniowe z jądrami i prążkowaniem. Oprócz ryb pokrewnych elopsom i innym pierwotnym cienkołuskim, w formacji Santana występują pierwsze śledziowate (Santanaclupea), z charakterystycznymi rzędami ostrych łusek (scutae) na krawędziach ciała. W trakcie późnej kredy i trzeciorzędu udział śledziowatych w produkcji biologicznej ekosystemów pelagicznych <br>wzrastał dzięki przystosowaniu do odżywiania się planktonem. W oligoceńskich łupkach menilitowych Karpat są one najpospolitszymi skamieniałościami.<br>Ustawiona przy otwartym pysku