żeby się do niej przykleić! Niańczy ją! Myśli, że sobie coś wyniańczy! A gówno! Ona mnie kocha. Mnie! Takiej miłości, jak nasza, nie zapomina się dla byle kogo. Dlaczego nie zwróciła się do mnie? Coś bym wymyślił, jeżeli nie chciała jechać do Krakowa. Poprosiłbym starych... Niby jest dumna! A od pierwszego lepszego przyjmuje takie świadczenia! Ale musiało mu na nią zaskoczyć. Nawet konkurs poświęca. Idiota! Co ja mam zrobić? Jak powinienem postąpić? Wyrzucić go i sam się nią zająć? To niemożliwe. To by znaczyło koniec z graniem. Pamiętam, co się działo przez te dni, kiedy dowiedziałem się, że jest chora. Nie mogłem