Marta wydymała wargi, całkiem żeś już zgłupiał. Choć gdy<br>się lepiej czuła, przemawiała wujkowi spokojnie, a nawet z odcieniem<br>czułości do rozumu:<br> - Daj spokój, Władziu. Przestań się tak trapić. Jeszcze o psie oko.<br>Kruczek już zapomniał, a ty wciąż pamiętasz.<br> - Co daj spokój? Jakby tobie tak wybili, dałabyś spokój? A pies się<br>nie upomni. Nie poda do sądu. Pies nie wie, że jest sprawiedliwość. Oko<br>za oko. Nie znajdę sukinsyna tak na jawie, to musi mi się kiedyś<br>przyśnić. Sny wiedzą najwięcej. W snach może ci się przyśnić, czego byś<br>inaczej nigdy nie wiedziała.<br> I na nic się nawet zdały nocne