Muniek mówi że jest kultowa, i właściwie powinienem ją sobie od niego przegrać, ale ja słucham "Waiting For Herb", jest w tym jakaś zdrada. Więc na początku jestem nieufny, no jak to tak? Poguesi bez MacGowana? I rzeczywiście, przy pierwszym przesłuchaniu brzmi to wszystko zbyt delikatnie, popowo, nie ma tej pijackiej chrypki MacGowana, choć chłopcy się starają i rzężą "<foreign>my baby's gone so far away</>", ale jakieś nieprawdziwe to rzężenie, ale później już odlatuję przy "Drunken Boat", znakomity numer, taki witalistyczny. Refren można śpiewać na imprezach po czwartym piwie. Pewnie kilka lat temu byłby naszym małym hymnem piątkowo-sobotnim. Tak jak