niezłe miejsce pod gołym niebem, ale nazbyt tam tłoczno), idziemy jednak do Limo, gdzie poznajemy trzech wesołych Amerykanów. &lt;name type="person"&gt;Sean&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Brian&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Bill&lt;/&gt;, wszyscy z Filadelfii; &lt;name type="person"&gt;Sean&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Bill&lt;/&gt; całkiem jak Tadziu i Andrzej, fizjognomicznie i charakterowo, a Brian to chłopak Seana, właśnie się zaręczyli i noszą obrączki z końskiego włosia (pijemy B-52's, płonące drinki). Jaś opowiada o rybie, która, zjedzona rano, sprowadziła nań straszne boleści, ja opowiadam o płytach &lt;name type="person"&gt;György Kurtaga&lt;/&gt;, na które właśnie wydałem ostatnie pieniądze.<br>- &lt;q&gt;&lt;name type="person"&gt;György Kurtag&lt;/&gt;?&lt;/&gt; - raduje się &lt;name type="person"&gt;Bill&lt;/&gt;. - &lt;q&gt;Przecież to &lt;name type="person"&gt;Seana&lt;/&gt; nauczyciel.&lt;/&gt;<br>(&lt;name type="person"&gt;Sean&lt;/&gt; jest wędrownym dyrygentem, prowadził nawet &lt;name type="tit"&gt;"Halkę"&lt;/&gt; w Teatrze Wielkim). Bardzo fajni koledzy, i