nad poziom morza. Osłabia je wzrost zachmurzenia nieba i zmniejszenie przezroczystości atmosfery. Natężenie promieniowania bezpośredniego określa się na jednostkę powierzchni ustawionej prostopadle do kierunku padania promieni słonecznych.<br> Na kuli ziemskiej tylko na niektórych obszarach i w ściśle określonych momentach doby mamy do czynienia z promieniowaniem słonecznym padającym na jej powierzchnię pionowo. Przy charakterystyce stosunków radiacyjnych w opracowaniach klimatologicznych zazwyczaj określa się natężenie promienio wania bezpośredniego na jednostkę powierzchni poziomej. Jest ono mniejsze niż natężenie promieniowania bezpośredniego padającego na powierzchnię ustawioną prostopadle do kierunku biegu promieni (rys. 4.2.1). Maleje proporcjonalnie do sinusa kąta padania promieni słonecznych:<br><br> gdzie: Ih ­ natężenie promieniowania