do warstw położonych głębiej. W rezultacie takie podłoże ma zdolność magazynowania większych ilości ciepła niż podłoże suche. Należy tu nadmienić, że niższe temperatury podłoża wilgotnego są wynikiem także strat pewnych ilości ciepła na parowanie wody z powierzchni podłoża.<br> Mechanizm rozchodzenia się ciepła w głąb gruntu wskazuje, że strumień ciepła skierowany pionowo jest wprost proporcjonalny do współczynnika przewodnictwa cieplnego i różnicy temperatur na dwóch poziomach gruntu oraz do czasu, w którym utrzymywał się dany gradient termiczny i odwrotnie proporcjonalny do miąższości danej warstwy gruntu. Ilość energii cieplnej, jaka dostaje się do danej warstwy gruntu, można określić więc za pomocą formuły:<br><br> gdzie: QŚ