i rozradowaniem - Żyjesz...!!!<br>Byłam pewna, że od czegoś zwariowały.<br>- Czyście zgłupiały?! Dlaczego mam nie żyć? To nie ja, to Alicja! To w ogóle jakaś obca osoba...!<br>- Żyjesz...!!!<br>Po dość długiej chwili treść naszych okrzyków zaczęła docierać do nas wzajemnie. Piekło nieco przycichło.<br>- Co was napadło?! - spytałam rozpaczliwie. - Czemu, do stu piorunów, właśnie ja miałam nie żyć?!<br>- O Boże, ona się pyta! - wykrzyknęła Zosia z oburzeniem.<br>- Idź, obejrzyj się w lustrze - poradziła Alicja. - Zaraz przestaniesz się dziwić.<br>Obejrzałam się w lustrze i rzeczywiście przestałam się dziwić. Wyglądałam wstrząsająco. Sama bym nie poznała tej straszliwej maszkary. Od stóp do głów byłam umazana czymś