Chateaubrianda, zwłaszcza jego List do Fontanesa (1804), wreszcie Korynnę, czyli Włochy (1807) pani de Staël. W swoim utworze Wirtemberska przywoływała natomiast Laurence'a Sterne'a, który ustalił w literaturze model „cichej podróży serca w poszukiwaniu natury i tych uczuć, które z niej się biorą", aczkolwiek nie naśladowała tekstu popularnego w Puławach pisarza. W przeciwieństwie do Yoricka Malwina interesowała się nie tylko własnymi przeżyciami czy mikrozdarzeniami pomocnymi w odczytywaniu czułych sensów natury, lecz ulegała i zewnętrznemu porządkowi narzuconemu przez rygory „podróży". Opisywała ludzi, pejzaż, architekturę, zabytki, choć zostawiała sobie zawsze prawo swobodnego wyboru i subiektywnej interpretacji. Wiedeń był np. ważny dla Malwiny