XVIII i trzech pierwszych ćwierci XIX wieku. Na pierwszym miejscu omawia autor tzw. idole &lt;orig&gt;retrańskie&lt;/orig&gt;, bardziej znane w literaturze polskiej jako bałwanki &lt;orig&gt;prylwickie&lt;/orig&gt;. Wiemy, jaką rolę w ich rozpropagowaniu odegrał Jan Potocki.<br> Następny rozdział noszący tytuł "Praveke pismo" mówi o upartej wierze w istnienie pradawnych napisów, w tym też słowiańskiego pisma runicznego. Wiara ta była podsycona oczywiście fałszerstwami oraz nieporozumieniami, wynikającymi z prób odczytania rozmaitych przypadkowych śladów, którym kształt liter przypisywał zbyt romantyczna wyobraźnia. Autor nagromadził tu materiały bardzo różne, bo obok dotyczących napisu runowego z Kensington, mającego dowodzić obecności Skandynawów w Ameryce jeszcze przed Kolumbem, zajął się też aferą z Glozel