jako właściwości cząstek stałych, należą: skład granulometyczny, skład mineralny, skład kationów wymiennych, domieszki substancji organicznej, kształt cząstek. Im większa w gruncie zawartość frakcji iłowej, tym wyższe wartości granic konsystencji, tym wyższa plastyczność gruntów. Domieszki frakcji piaskowej obniżają te wartości. Spośród trzech grup minerałów ilastych najwyższe wartości granic konsystencji i największą plastyczność powoduje obecność w gruncie minerałów grupy smektytu, a najmniejszą minerałów grupy kaolinitu. Obecność substancji organicznej powoduje również podwyższenie tych wartości. Kationy wymienne wpływają na wzrost plastyczności wraz ze zmniejszeniem ich wartościowości. Tak więc największą plastycznością będą się charakteryzowały grunty zawierające w kompleksie wymiennym kationy jednowartościowe.<br><br>Stopień konsystencji (IK). Obliczany jest