zapisany w didaskaliach zostaje zastąpiony pokazem mody haute couture. Dionizos w "Królu Rogerze" (2000) przybiera postać boga epoki informatycznej, którego symbolizuje deszcz spadających na scenę cyfr - efekt niczym z "Matriksa". "Otello" (2001) rozgrywa się w czarno-białej estetyce ekspresjonistów, a tłem dla przygód "Don Giovanniego" (2002) zamiast weneckich gondoli jest plątanina światłowodów. Treliński mówi, że opery mają dla niego kolory. Szymanowski jest błękitno-biały, Bizet - czerwony. Mozarta - sądząc z kostiumów zaprojektowanych przez Arkadiusa - widzi w jaskrawej żółci i wściekłym różu. Treliński w operze skupia się na zmyśle wzroku, muzykę zostawiając w tle. Profanacja? Być może, ale to właśnie fotosy z warszawskiego