rosłego i urodziwego Saula, głos wewnętrzny podszepnął mu, iż stanął twarzą w twarz z człowiekiem godnym królewskiego tronu. Zaprosił go zaraz na wieczerzę i zapowiedział mu, iż odnajdzie zabłąkane oślice.<br>Zaskoczony uprzedzającą grzecznością czcigodnego kapłana, Saul tłumaczył się z zakłopotaniem, iż nie zasługuje na ten zaszczyt, że pochodzi z najmniejszego plemienia i z najskromniejszego domu wśród domów Beniamina. Ale Samuel uspokoił jego skrupuły i nie tylko zabrał go do swego domu, ale posadził przy stole na honorowym miejscu wśród trzydziestu innych gości, podsuwając mu najlepsze kęski mięsa. Potem zaprowadził go na dach swego domu, gdzie gawędził z nim do późnej nocy