się dało. Na drogach klęski spychają ich do rowu.<br>Ciągną Niemcy w porozpinanych mundurach, z zawiniętymi po łokcie rękawami. Na plecach mają plamy potu. Wloką nogi.<br>Nie patrzą na twarze ludzi przechadzających się po chodnikach.<br>Ci ludzie nic ich nie obchodzą.<br>"Wygląda to na maszynę do sortowania - myśli Stacho. - Odchodzą plewy. Ale kiedy zaczną iść połupane ziarna..." Nie cofają się czołgi, nie cofa się artyleria. Nad miastem idą wysoko klucze samolotów jeszcze z zachodu na wschód. Sylwetki maszyn roztapiają się w mlecznych oparach, zalegających wysokie niebo.<br>Stacho dowiedział się, że dowództwo AK ogłosiło alarm i odwołało go. Dręczące jest to oczekiwanie