wszystko podsyca atmosferę niepewności, tworząc sytuację wymarzoną przez generała von Ludendorffa w Wojnie totalnej. Ludzi ogarnia lęk, tkanka społeczna się rozkłada. Pierwsza spontaniczna mobilizacja tuż po ataku: kanapki rozdawane za darmo strażakom i wolontariuszom, ochotnicza pomoc przy odgruzowywaniu ustępuje znużeniu i apatii. Zdjęcia ofiar rozmoczył deszcz, "The New York Times" po cichu wycofał się z publikowania kolejnych biografii poległych. Pozostało oczekiwanie na kolejne "niemożliwe" i rosnące w Nowym Jorku bezrobocie.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Topniejący kapitał&lt;/&gt;<br>Rozkład tkanki społecznej polega głównie na wykruszaniu się spoiwa, jakim jest zaufanie. O jego roli pisałem we "Wprowadzeniu". Zaufanie jest niezwykle istotnym składnikiem tak zwanego kapitału społecznego, który określa zdolność